Nazywam się Piotr (po grecku Petros) Psyllos, urodziłem się w 1994 r. w Grecji, na wyspie słynącej z poety i pieśniarza Homera. Moja mama jest Polką, a ojciec Grekiem. Od wczesnego dzieciństwa mieszkam w Białymstoku, gdzie się wychowałem i skąd pochodzi moja mama.
Dziedzinami technicznymi interesuję się od szóstego roku życia. Będąc w I klasie szkoły podstawowej konstruowałem różne urządzenia, wzorując się na istniejących rozwiązaniach codziennego użytku. W ten sposób powstała niezliczona ilość kosiarek, miniaturowych odkurzaczy, łodzi z napędem elektrycznym, pralek, farelek, łańcuchów choinkowych oraz innych prostych urządzeń mechaniczno - elektrycznych, inspirowanych wynalazkami Adama Słodowego. Zrobiłem nawet instalację świetlną dla kozy i urządzenie do bicia żarówek, z których wyjmowałem włókna z wolframu. Niejednokrotnie zostałem porażony prądem elektrycznym, przeprowadzając eksperymenty np. z żarówką połączoną szeregowo ze starterem stosowanym w lampach ze świetlówkami, co dawało efekt mrugającej żarówki. Całość była włożona do pudełka po butach i połączona niezabezpieczonymi przewodami, a w takich warunkach nietrudno o porażenie. Tego typu konstrukcji było sporo, niestety większość wynalazków zniszczyłem, szukając części do kolejnych. W tym okresie bawiłem się też starymi mikrofonami węglowymi z telefonów stacjonarnych na korbkę. Rozłożyłem je w różnych pokojach w domu, po czym podłączyłem do dużego głośnika, przy pomocy którego podsłuchiwałem domowników (co niestety po jakimś czasie się wydało...). Lubiłem też rozmontowywać zegarki mechaniczne i aparaty fotograficzne jednorazowego użytku, z których wyjmowałem przetwornicę lampy błyskowej, ładującą wbudowany kondensator do kilkuset woltów. Przetwornice wykorzystywałem w sposób następujący: pomiędzy bramą mojego podwórka a sąsiada rozwieszałem kilkanaście linii odizolowanego drutu nawojowego z transformatora, do którego podłączałem przetwornicę. Drut był na tyle cienki, że spacerujący chodnikami ludzie go nie zauważali i wpadali w moją pułapkę - byli rażeni napięciami od 230 do 400V :). Podobnych historii jest kilka, może znajdę kiedyś czas, aby je dokładniej opisać.
Ja w wieku sześciu lat - zabawa wiertarko - wkrętarką
Elektroniką zainteresowałem się w 3 klasie szkoły podstawowej, kiedy wpadł mi do rąk miesięcznik Elektronika dla Wszystkich. Początkowo montowałem tzw. kity do samodzielnego montażu. Kolejnym poziomem wtajemniczenia było konstruowanie układów elektronicznych na podstawie schematów umieszczonych w czasopiśmie. Wytrawiałem własne płytki drukowane, po czym obsadzałem je elementami elektronicznymi. Pierwsze całkowicie samodzielne konstrukcje elektroniczne powstały w 6 klasie szkoły podstawowej. Z projektów, które wtedy wykonałem, doskonale pamiętam przetwornicę napięcia, zamieniającą napięcie akumulatorowe na 230V. Zaprojektowałem też prosty nadajnik radiowy FM, przy pomocy którego nadawałem śmieszne piosenki disco polo, zakłócając sąsiadom w obrębie 1 kilometra odbiór ich ulubionych stacji radiowych :).
W gimnazjum zapisałem się do koła informatycznego, gdzie miały swój początek zainteresowania informatyczne. Postanowiłem połączyć informatykę z elektroniką. Nauczyłem się programowania mikrokontrolerów 8 - bitowych AVR w języku BASCOM i C. Testem moich ówczesnych umiejętności było zaprojektowanie makiety skrzyżowania drogowego, wykorzystywanej na lekcjach techniki. Makieta łączyła się z komputerem, na którym pracowała aplikacja napisana w Visual Basic 6. Nauczyciel mógł układać sekwencje drogowe, które były wyświetlane na linijkach świetlnych LED. W tym okresie wygrałem konkurs przedmiotowy z informatyki dla uczniów szkół gimnazjalnych.
W latach 2010 - 2014 uczęszczałem do Zespołu Szkół Elektrycznych w Białymstoku, gdzie uczyłem się na profilu elektronicznym. Wciąż rozwijałem swoje zainteresowania elektroniką cyfrową, analogową i informatyką. W tym okresie powstały projekty takie jak system sterowania urządzeniami elektrycznymi przy pomocy fal mózgowych alfa lub rękawica wspomagająca komunikację osób niemych. Pracowałem też nad eksperymentalnymi układami analogowo-cyfrowymi i budowałem prototypy różnych urządzeń z wykorzystaniem mikrokontrolerów STM32. Byłem założycielem Koła Wsparcia Technicznego Człowieka, w ramach którego pracowaliśmy nad urządzeniami dla osób niepełnosprawnych, np. nad zdalnie sterowanym samochodem dla dzieci z niedowładem kończyn. Moim opiekunem była wówczas mgr inż. Irena Osiak. W tym okresie dwukrotnie wygrałem Olimpiadę Innowacji Technicznych i zdobyłem m.in. złoty medal na targach innowacji w Brukseli.
Aktualnie studiuję Informatykę na Politechnice Białostockiej w trybie Indywidualnego Toku Studiów (studia magisterskie). Na początku 2018 roku zostałem inżynierem. Na uczelni jestem przewodniczącym kognitywistycznego koła naukowego Wsparcia Technicznego Człowieka - laboratorium Humanus. Podczas studiów zdobyłem kilkanaście nagród w dziedzinie wynalazczości o zasięgu krajowym i międzynarodowym, o których można przeczytać w zakładce Osiągnięcia.
Od 2017 roku pełnię funkcję członka komisji ds. Innowacyjności i Współpracy z Gospodarką Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (KRASP). Dzięki platformie Hub of Talents, założyłem firmę Psyllosoft sp. z o. o. Za jej pośrednictwem będę komercjalizował wyniki prowadzonych przeze mnie badań. Start-up pozyskał wsparcie w ramach projektu Polskiej Agencji Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia 2014-2020 Poddziałanie 1.1.1. „Platformy startowe dla nowych pomysłów” i otrzymał pozytywną rekomendację wieńczącą pierwszy etap inkubacji (więcej tutaj). Firma aktualnie zajmuje się głównie pracami badawczymi związanymi z AI; celem jest opracowanie własnego produktu.
W ostatnich latach interesuję się szeroko rozumianą elektroniką i informatyką, w tym m.in. sztuczną inteligencją, robotyką, informatyką neurokognitywną, inżynierią biomedyczną, biometrią i Internet of Things. Oprócz dziedzin technicznych, kanwą moich zainteresowań jest filozofia (w odniesieniu do A.I.), kognitywistyka i neurobiologia. Prowadzę badania nad m.in. sztuką generatywną, czyli komputerową twórczością, i specjalnymi układami do zastosowań przemysłowych. Jestem autorem kilkunastu autorskich rozwiązań wspierających osoby niepełnosprawne. Niektóre z nich są już wykorzystywane w praktyce, np. w Domu Opieki Społecznej w Białymstoku i przez osoby z autyzmem. Tworzę urządzenia, które z założenia mają służyć drugiemu człowiekowi. Wszystkie są efektem dogłębnej eksploracji problemów, z którymi zmagają się na co dzień różni ludzie. Preferuję rozwiązania jak najbardziej skuteczne i proste, co wymaga niejednokrotnie ogromnego zaangażowania w odnalezieniu najlepszego modelu. Najwięcej rzeczy dzieje się na styku różnych dziedzin, dlatego nigdy nie ograniczam się do jednej. Próbuję łączyć wiedzę z nauk ścisłych i humanistycznych.
Nieustannie staram się popularyzować wiedzę naukową. Byłem prelegentem podczas wielu konferencji naukowych i popularnonaukowych w kraju i za granicą (więcej informacji tutaj). Prowadzę szkolenia i kursy z elektroniki i informatyki - współpracowałem np. z NASK i Urzędem Marszałkowskim Województwa Podlaskiego. Pozanaukowo interesuję się muzyką, filmem i teatrem, gdzie aktywnie uczestniczę w warsztatach teatralnych (zdjęcie ze spektaklu Sen nocy letniej W. S. tutaj) w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku. W wolnym czasie nagrywam różne materiały wideo, a także mam przyjemność prowadzenia programów telewizyjnych o wynalazkach, innowacjach i startupach w TVP (Gen innowacyjności i Łap startup w TVP1 - więcej w zakładce TV).
Moim opiekunem naukowym jest dr n. med. inż. Jerzy Sienkiewicz. Dr Jerzy Sienkiewicz pełni funkcję Pełnomocnika Rektora Politechniki Białostockiej ds. Kreatywności i Współpracy. Specjalizuje się w informatyce medycznej, mając ponadto ponad trzydziestoletnie doświadczenie w zakresie statystyki.
Od 2015 roku jestem stypendystą stowarzyszenia Odkrywcy Diamentów. Stypendium bardzo mi pomaga w realizowaniu projektów, prowadzeniu badań, jak również w wyjazdach konkursowych (np. do USA). Zadaniem programu stypendialnego Odkrywcy Diamentów jest udzielanie wsparcia finansowego młodzieży, w szczególności w zakresie technologii, inżynierii, konstrukcji, wzornictwa przemysłowego, matematyki oraz zarządzania. Prezesem Stowarzyszenia Odkrywcy Diamentów jest prof. Lech Dzienis - Rektor Politechniki Białostockiej.
Partnerzy Stowarzyszenia Odkrywcy Diamentów (stan na dzień 01.06.2017):
